در هر ورزش، عضلاتی مشغول به کار هستند که نوع ورزشی که انجام می‌دهید، آنها را به صورت متفاوت فعال می‌کند. به عنوان مثال، در دوچرخه‌سواری، عضلات پا به طور بیشتری فعال هستند تا عضلات بالاتنه. در مقابل، در ورزش بوکس، عضلات دست به میزان بیشتری درگیر می‌شوند. اصطلاح “عضلات درگیر” به عضلاتی اشاره دارد که بیشتر از حد معمول کار می‌کنند و انقباض دارند. به عنوان مثال، هنگامی که یک لیوان آب را بلند می‌کنید، عضلات دست درگیر می‌شوند در حالی که عضلات پا در حال استراحت هستند.
عضلات پشت
این عضلات وظیفه نشستن شما بر روی دوچرخه را بر عهده دارند. از سقوط و یا سر خوردن شما به طور قابل توجهی جلوگیری می‌کنند و با انقباضشان تلاش می‌کنند تا به حداکثر فشار به پدال‌ها وارد شود.
عضلات ساق پا
عضلات ساق پا دقیقاً زیر و پشت زانو قرار دارند و وظیفه آنها انقباض مناسب مچ پاست. وقتی مچ پاهای خود را بر روی پدال قرار می‌دهید، این عضلات باید زاویه مناسبی را به مچ پا بدهند تا مچ پا عملکرد بهتری در پایین آوردن پدال داشته باشد. هنگامی که پدال در وضعیت پایین‌ترین خود قرار دارد، عضلات ساق پا به طور شدیدی درگیر هستند.
عضلات چهار سر
عضلات چهار سر ران در دوچرخه‌سواری نقش مهمی ایفا می‌کنند. این عضلات شامل عضله رباط مچی، عضله فرقه‌ای طرفی، عضله فرقه‌ای وسطی، و عضله فرقه‌ای داخلی هستند. آنها در افزایش زاویه زانو، تثبیت زانو، و ایجاد نیرو برای پدال زدن در دوچرخه‌سواری نقش دارند. تقویت و تمرین این عضلات برای بهبود عملکرد و کاهش مصدومیت‌ها در دوچرخه‌سواری بسیار مهم است.
عضلات شکمی
این عضلات برای تصحیح حالت نشستن شما درگیر هستند. زیرا باید صاف بنشینید و کمر خود را گود نکنید یا به سمت متمایل نکنید. عضلات شکمی باید به طور کامل درگیر شوند و در انتهایی ترین نقطه به کمر متصل شوند تا کمر به بهترین حالت صاف باقی بماند.
